همه روز روزه رفتن، همه شب نماز کردن
همه ساله حج نمودن سفر حجاز کردن
ز مدینه تا به مکه، به برهنه پای رفتن      
دو لب از برای لبیک، به وظیفه باز کردن
به معابد و مساجد، همه اعتکاف جستن      
ز مناهی و ملاهی، همه احتراز کردن    
شب جمعه‌ها نخفتن، به خدای راز گفتن     
ز وجود بی‌نیازش، طلب نیاز کردن         
به خدا قسم که آن‌را، ثمر آن قدر نباشد     
که به روی ناامیدی در بسته باز کردن  

(شیـــــــخ بهــــــایی)

آیا ناسا معجزه شق القمر را تایید کرده است؟
شاید مبنای شایعه مربوط است به سخنرانی حجت الاسلام بی‌آزار شیرازی ریاست دانشگاه مذاهب اسلامی در نشست «شق‌القمر معجزه پیامبر اعظم(ص) با استناد به تحقیقات ناسا» که در “سلسله نشست‌های بخش دانشگاهی ‌پانزدهمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم” ایراد شده است [/url]
[url=http://www.afkarnews.ir/بخش-%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C-5/194103-%D8%A2%DB%8C%D8%A7-%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A7-%D9%85%D8%B9%D8%AC%D8%B2%D9%87-%D8%B4%D9%82-%D8%A7%D9%84%D9%82%D9%85%D8%B1-%D8%B1%D8%A7-%D8%AA%D8%A7%DB%8C%DB%8C%D8%AF-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA]
افکار- اما واقعیت چیست؟

یکی از عکس های استفاده شده در این شایعات مربوط به گسل معروف “سن آندریاس” در امریکاست و ارتباطی با ماه ندارد!

گسل سن آندریاس



یکی دیگر از عکس هایی که در این شایعه به آن استناد شده مربوط به شیاری در ماه است.

گسل در ماه



در توضیح این عکس آمده: “شیارهای روی ماه اولین بار ۲۰۰ سال پیش با یک تلسکوپ کوچک در سرتاسر این سیاره مشاهده شدند. درادامه درموردانواع شیارهای موجودبرروی ماه گفته شده. در پایان تشریح شده که از این شیارها توسط گروه آپولو۱۰ درسال ۱۹۶۹ عکس برداری شده و دو ماه بعد توسط آپولو۱۱ تایید شده است”

نام علمی این شیار، Ariadaeus Rille است. برخلاف آنچه که گفته میشود، این شیار بصورت کمربندی دور تا دور ماه را فرا نگرفته، بلکه طول آن تنها ۳۰۰ کیلومتر است(قطر ماه ۳,۴۷۶ کیلومتر است) و از پیدایش آن نیز میلیونها سال میگذرد نه ۱۴۰۰ سال. و البته هیچگونه شیاری که سرتاسر ماه را فرا گرفته باشد، روی ماه وجود ندارد. همچنین در اسناد، تصاویر و گزارشات ناسا نیز اشاره ای به وجود چنین شیار یا دو نیم شدن ماه یا غیرطبیعی بودن شیار نشده.

صفحه شیار Ariadaeus Rille که ادعا میشود محل دو نیم شدن ماه است را در سایت ناسا ببینید.

Ariadaeus Rille یکی از دهها شیار مستقیمی است که بر روی ماه وجود دارد. برای بدست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد این شیار و دیگر شیارهای «مستقیم» در ماه و مشاهده ی مشخصات و جایگاه آنها اینجا را ببینید.

بسیاری منبع این شایعه را دکتر پیدکوک رئیس حزب اسلامی بریتانیا می دانند که مدعی شده بود که در برنامه ای تلویزیونی فضانوردان ناسا در این مورد توضیحاتی داده اند.
این داستان پبه شدت مشهور شده عاقبت به ناسا رسید. یکی از دانشمندان “انستیتو تحقیقات ماه ناسا” به نام Brad Bailey در پاسخ به این شایعه گفته است:

“پیشنهاد میکنم هرچیزی که در اینترنت می خوانید باور نکنید. تنها نوشته هایی قابل قبول هستند که منابع معتبر و علمی داشته باشند. هیچگونه شواهد علمی و گزارشی مبنی بر دو یا چند پاره شدن ماه و اتصال مجدد آن به هم در گذشته وجود ندارد “

افکار نیوز

طاغوت طاغوته چه تاج به سر چه عمامه به سر

طاغوت کسی است که تمام  تکبر و بزرگ‌بینی در او جمع شده است.
طاغوت کسی است که خود را فراتر از قانون می‌داند و به هیچ‌کس پاسخگو نیست.
طاغوت کسی است که خود را عقل کل و دیگران را نادان می‌داند.
طاغوت کسی است که با زور و قلدری بجای مردم تصمیم می‌گیرد و مخالفانش را سرکوب می‌کند.
طاغوت هزارچهره است و می‌تواند در هر شکل و لباسی ظاهر شود.
طاغوت ممکن است با کراوات و ظاهری بسیار مدرن شود.
طاغوت ممکن است در لباس نظامی ظاهر شود.
طاغوت ممکن است در لباس پادشاهی ظاهر شود.
طاغوت ممکن است در همین لباسی که تن بنده است یعنی در لباس روحانیت ظاهر شود.
تعجب نکنید!
خلاصه باید بگم:
طاغوت طاغوته
چه تاج به سر
چه عمامه به سر

?سخنرانی شهید بهشتی ، بیست‌وچهار اسفند پنجاه‌وهفت ، دانشگاه تهران

شاید برخى از علماى دین با دعوت و تبلیغ یا با سكوتشان در نشاندنِ عبادت به جاى عدالت، سهیم بوده باشند. این در حالى است كه اسلام اعلام داشته است: «أَفضَلُ الجهاد كَلِمَةُ حَقٍّ عِندَ سُلطانٍ جائِرٍ» (برترین عبادت سخنِ حق گفتن در برابر سلطان ستمکار است)؛ «عَدلُ ساعَةٍ خَیرٌ مِن عِبادَةِ سَبعینَ سَنَة» (ساعتی [اجرای] عدالت بهتر از هفتاد سال عبادت است)

❗️روشن است كه نتیجۀ این روش تربیتى بى نهایت خطرناك بوده است، چراكه نبود عدالت در جوامع، از مرحلۀ خطرهاى سیاسى و اجتماعى گذشته و به مرحلۀ انحرافات ایدئولوژیك رسیده و موجب ناامیدى بزرگى از دین و مؤسسه هاى دینى و علماى دین شده است، مخصوصاً از آن دسته از علماى دین كه در برابر بیدادگری‌ها سكوت مى كنند و براى احقاق حقوق مردمِ زیرِ ستم مبارزه نمى كنند.

? خلاصۀ سخن اینكه این جدایى در كوشش‌هایى كه به منظور تحقق عدالت در جوامع اسلامى صورت مى گیرد، نابسامانی‌هایى به وجود آورده و مشكلات اجتماعى و سیاسى و اعتقادى بسیارى به جاى گذاشته است.

شعار کشندگان مولا علی چه بود ؟

شعار اصلی خوارج ( یعنی ابن ملجم و همفکرانش ) این بود که می گفتند : حکومت حق خداست « جز خدا کسی حق حکومت ندارد / لا حکم الا لله » و مردم حق ندارند کسی را با بیعت اکثریت به حکومت برگزینند.
برخی از مترجمان نهج البلاغه در ترجمه ی شعار خوارج به راه خطا رفته و آن را « جز خدا کسی حق داوری ندارد » ترجمه کرده اند اما با توجه به پاسخ مولا علی در مقابل این شعار که می گفت : « لابد للناس من امیر برّ أو فاجر.... / مردم را به ناچار باید حاکمی باشد _ چه نیکوکار ، چه تبهکار _ تا مؤمن در سایه ی حکومت به کار خود پردازد و کافر هم در آن بهره ی خود را برد تا زمانی که مرگش فرارسد.»( ر . ک : نهج البلاغه ، خطبه 40 .) معلوم میشود مراد خوارج بیشتر از نفی داوری بوده  است  و آنها می گفتند کسی حق ندارد بنا به خواسته ی اکثریت مردم حکومت کند.
خلاصه کلام این که کشندگان امام علی اولین کسانی بودند که در تاریخ اسلام معتقد شدند :  حکومت حق خداست و حق ملت و مردم نیست.

اگر بنا دارد با زور و فشار و ارشاد جامعه را به سمت دینی شدن پیش ببرد، نباید تنها به پوشش بانوان حساس باشد و به قرآن استناد کند که فرموده: ای پیامبر! به زنان مومن بگو که خود را حفظ کنند.

اولا که اساسا مخاطب این آیه زنان مومن هستند نه تمامی زنان.

ثانیا، پیش از آنکه به زنان مومن امرشده باشد خودرا حفظ کنند به مردان مومن امر شده که خود را حفظ کنند و چشمان شان را از نامحرم بپوشانند.

آیا می توان درکنار ارشاد بانوان، گشت ارشاد مردان را نیز تاسیس کرد و مراقب چشم های هرزه بود و هر که چشم اش به سمت نامحرمی چرخید را درون ون فرستاد و به چشمان اش چسب زخم زد؟

تکمله ی بحث این که حجاب در پوشش لباس خلاصه نمی شود. حجاب زن به پرهیز از تمامی رفتارهای زنانه ای اطلاق می شود که قابلیت اغوای جنس مخالف بیچاره را داشته باشد. زنان به سبب قابلیت هایی که آفرینش به آنها داده، نیک می دانند که چگونه می شود مردی را نرم کرد و چانه اش را آویزان نمود و ضربان قلب اش را شدت بخشید. کنترل این قدرت و به کارگیری اش در برابر کسی که با او عهد همسری بسته همان حجاب است و در برابر این وفاداری، مرد نیز باید چشم وگوش واحساس خود را نسبت به فریبایی دیگران ببندد و برعهد همسری وفادار باشد.
•••
قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوامِنْ أَبْصارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ أَزْكى لَهُمْ إِنَّ اللّهَ خَبِيرٌ بِمايَصْنَعُونَ ٣٠?وقُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلايُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاّ...٣١?
سوره نور
•••

چرا برخی از دین خسته شده اند؟

1)اولین و شاید مهمترین علت خستگی از دین، حضور حجیم و بسیار پررنگ و خسته کننده ی تبلیغات و توصیه ها و نمایش دینی در همه ی زمان ها و مکان های مرتبط و نامرتبط است.

رادیو و تلویزیون در تمام مدت شبانه روز و تمامی شبکه ها مشغول گفتگو و یا تبلیغ مباحت، معارف و یا مسایل دینی است. علاوه بر این ها، تبلیغات شهری سراسر مشحون از این نمایش ها است. بیلبوردها و تابلوها، و پرچم ها و تراکت ها و... از دین می گویند.

مدارس و تعلیم تربیت و انواع مراسمی که برگزار می شود، مملو از مسایل دین و تعلیم دینی است.

سخنرانی ها و نشست ها و میزگردها و ... همه از دین می گویند. از در و دیوار شهر دین می بارد. آنها نمی دانند که چنین فضایی لاجرم ذهن و روان را خسته می کند.

2) از علت های بنیادین در خستگی از دین، این است که دین را با زندگی شان سازگار نمی بینند.

 دینی مزاحم که زندگی را به رسمیت نمی شناسد.

مزاحمی که لحظه به لحظه حضور دارد و می خواهد کنترل هر چیزی را به دست گیرد.
می خواهد برای هر چیزی برنامه داشته باشد، منطقه الفراغی را باقی نمی گذارد و تمام منافذ زندگی را اشغال می کند.
دینی که با شادی و فرحبخشی دمساز نیست و چالشی بزرگ با موسیقی،‌ هنر و شادی دارد.

تنش میان آن چه به منزله ی دین به جامعه معرفی می شود با هنر (موسیقی و سایر وجوه هنر)، تنش میان دین و شادی و همچنین تنش میان دین و زندگی روزمره
 سبب می شود که دین، سایه ای سنگین بر آدمی تحمیل کند.

 3) سومین علت خستگی،‌ نتیجه ی این است که شریعت و باید و نبایدهای دین را بیش از اندازه ی توان و حوصله اش، ارزیابی می کند.

 دینی که بیش از اندازه فرمان می دهد و در هر زمان و مکان فرمانروایی می کند. فقهی فراگیری که همه چیز را تصاحب می کند، آن قدر که فرد احساس می کند در اسارت فقه و شریعت است.

فربه شدن فقه و سایه سنگین آن بر تمام مسیر زندگی و همه ی آنات بودن اش، بتدریج فرد متعهد به فقه را خسته می کند و در نهایت به ضد خودش تبدیل می گردد.

زندگی مطلقا و کاملا بر اساس موازین فقهی  (فقه حداکثری و فراگیر)، چیزی نیست که از عهده ی هر کسی برآید و در برابر چنین زندگی بردباری نشان دهد.

 4)از جمله ی عللی که به خستگی از دین منجر شده است، حجیم شدن تعالیم و مفاهیم دینی است .

توده ی بزرگ و کهکشانی از ادبیات دینی و تعالیمی که افراد را احاطه کرده است. همهمه یی از دغدغه ها و نگرانی هایی که لحظه به لحظه ی زندگی را در خود فرو برده است.

مفاهیم و دغدغه هایی که هستی را بی جهت شلوغ کرده است.

خستگی از این همه تعالیم دینی و هزار توی سخنان و اندیشه هایی که نه تنها راه رهایی را به آدمی نمایان نمی کنند بلکه سبب گمگشته گی می شوند.

 5) پنجمین علت خستگی و در نهایت، گریز از دین این است که:  

دین حاضر و همین که دین اش می خوانند، دین واقعا موجود و یا به تعبیر امروزین, این قرائت از دین، انسان را به رسمیت نمی شناسد.
 او را همواره قربانی می خواهد. در این رویکرد، دین برای انسان نیامده است بلکه این انسان است که مستمرا باید در خدمت دین باشد و حقوقش را پاس بدارد. دینی که حقوقی برای من انسان لحاظ نمی کند.

6) و بالاخره ششمین علت، در تناقض گفتار و رفتار مروجان دین و متولیانی است که چیزی می گویند
 و خودشان چیزی دیگر عمل می کنند.

 مخاطبان در نمی یابند، اگر آن سخنان درست است چرا خودشان بدان ها وفادار نیستند؟

اگر دنیا، کالای زشت و ناهمواری است، اگر قدرت طلبی در اندیشه ی دینی نامقبول است، و بسیار اگر های دیگر، چرا گویندگان این سخنان حریصانه دنیا و قدرت را در تیول خویش گرفته اند؟

 تعارض هایی از این دست، مخاطبان را آزرده  و دین گریز کرده.


#علی_زمانیان

مثلاً عنايت داشت كه در مجالس، گرد و حلقه به دور هم بنشينند، مجلس بالا و پايين نداشته باشد. دستور مى‌داد و تأكيد مى‌كرد كه هر وقت وارد مجلس مى‌شويد، هر جا كه خالى است همان جا بنشينيد، يک نقطه معين را جاى خودتان حساب نكنيد و به آن نقطه فشار نياوريد. اگر خودش وارد مجلسى مى‌شد خوشش نمى‌آمد كه جلو پايش بلند شوند، و گاهى اگر بلند مى‌شدند مانع مى‌شد و مردم را امر مى‌كرد كه قرار بگيرند. حاضر نمى‌شد وقتى كه سواره است پياده‌اى همراهش حركت كند، آن پياده را سوار مى‌كرد و يا به او مى‌گفت تو جلوتر برو يا بعد از ما بيا، به هر حال حاضر نمى‌شد آن پياده در ركابش حركت كند.

?ممكن است همه اينها را تفسير اخلاقى بكنيم و حمل به تواضع و فروتنى آن حضرت بكنيم. شک ندارد كه آن حضرت در منتهى‏ درجه تواضع و فروتنى بود. اما قرائن نشان مى‌دهد كه رسول اكرم(ص) به جنبه اجتماعى اين قضايا هم زياد توجه داشته؛ توجه داشته كه همين احترامات، همين القاب و عناوين، همين عادات كه كوچک به نظر مى‌رسد، چه ديوار ضخيمى ميان افراد به وجود مى‌آورد، چقدر تأثير دارد در اينكه دل‌ها را از هم دور كند.

?همين‌هاست كه ناهمواری‌ها و پست و بلندى‌ها و سنگلاخ‌ها به وجود مى‌آورد. همين‌ها كه در بادى امر يک رشته امور اعتبارى و خيالى است، در نهايت امر منتهى مى‌شود به امور عينى و خارجى. تخم اوّلى تفاوت‌هاى ناروا را همين احترامات غلط و همين عناوين و القاب دروغين مى‌كارد.   

? استاد مطهری، بیست گفتار، ص104-103 (با تلخیص)

فقیه کیست؟

?در خصوص شناخت «فقیه»، در زمان‌های اخیر، امر بر مردمان اشتباه شده است. و کردار بعضی از فقیهان و #روش_زندگی ایشان، این اشتباه را در میان مردم مؤکد ساخته و سبب اشاعهٔ آن شده است.

♨️ اهمیت علمی بحث، ما را به اعتراف به این حقیقت بر می‌انگیزد که دایرهٔ «تفقّهِ» اصطلاحی، در میدان معینی محصور مانده است، و آن تنها نمایندهٔ جزئی از #اسلام است نه همهٔ آن، زیرا مجموع آیاتی که در فقه هم‌اکنون مورد بحث واقع می‌شود، بیش از ۵۰۰ آیه از ۶۰۰۰ آیه نیست(یعنی یک دوازدهم).

❗️پس فقیه به این مفهوم، عالمی اسلامی و جامع نیست، زیرا «عالم اسلامی» کسی است که از همهٔ مسائل اسلامیِ وارد شدهٔ در #قرآن و #حدیث آگاه باشد؛ و البته این مسائل تنها منحصر به موضوعات احکام فقهی نیست. و اکثریت فقیهان از چیزی جز مسائل فقهی آگاهی تمام ندارند. و چون فقیه، علم جامعی نسبت به همهٔ جوانب و مقاصد اسلام نداشته باشد، چگونه می‌تواند اجتماع را به پیش‌راند، و جای خالی امامان(ع) را در نشر آرمان‌های اسلامی و مرکزیت بخشیدن به آن‌ها پر کند؟ و چگونه می‌تواند بر وقایع #سیاسی و #اجتماعی و مسائل #اقتصادی نظارت کند و احکام آن‌ها را از دین بیرون آورد و به اجرای آن‌ها در اجتماع بپردازد؟ و این امری معلوم و آشکار است.

? #الحیاة (ترجمه‌فارسی)، ج۲، ص۵۷۷

در قرآن صریحا آمده است که: «ما هیچ رسول و پیامبری نفرستادیم که از مردم خواسته باشد مرید او باشند و او را عبادت کنند» كُونُواْ عِبَادًا لِّی مِن دُونِ اللهِ، بلکه آنها دست مردم را در دست خدا می‌گذاشتند و می‌گفتند: وَلَكِن كُونُواْ رَبَّانِیینَ، خودتان اهل تقرّب به خدا و ربّانی باشید. چگونه؟ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ. با تعلیم كتابی كه فرا می‌گیرید و آموزش دینی که پیدا می‌کنید خودتان ربّانی شوید؛ از این پس دیگر خود شما مستقیماً با ربّ‌تان مرتبط باشید.

انبیاء و اولیاء خودشان را کنار می‌کشیدند و نمی‌خواستند واسطه‌ باشند تا مردم از طریق آنها خدا را عبادت کنند. تمام تلاششان این بوده که خدا را معرفی کنند. اینها وسیله‌ بودند تا خدا را بشناسانند نه خود را. یکی از عوامل مهم انحراف در دین همین است که كسی به بندگان خدا بچسبد و بپندارد که فقط از طریق آنها می‌تواند به‌سوی خدا رو آورد و مستقیم رفتن كار انبیاء و اولیاء است، با این توجیه كه ما بندگان سیه‌روی خدا آبرویی نزد او نداریم كه ما را به درگاهش راه دهند!

 این استدلال‌ها مقایسه‌های دنیایی است. ما گمان می‌کنیم خداوند هم مثل مقامات و مسئولین كشوری است که آدم های عادی را راه ندهد و ما هم که خوب، البته کسی نیستیم، ‌پس باید پارتی بتراشیم و این و آن را ببینیم، تا بالاخره عریضه و حاجت‌مان را به شرف عرض خدا برسانیم. با همین قیاس باطل، در کار دین و عبادت هم در پی کسانی می‌رویم که نزد خدا وجیه هستند و می‌ خواهیم آنها را شفیع و وسیله تقرب خود نزد خدا قرار دهیم.
خدا می‌گوید تو باید خودت نزد من بیایی.  :